Με την εισηγητική ομιλία του Α.Αλαβάνου στις 12.00,το Σάββατο 2 Απριλίου θα ξεκινήσουν οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνάντησης του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής οι οποιες θα ολοκληρωθουν την Κυριακή,3 Απριλίου,στις 11.00
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Πανελλαδική Συνάντηση 2-3 Απριλίου 2011
Με την εισηγητική ομιλία του Α.Αλαβάνου στις 12.00,το Σάββατο 2 Απριλίου θα ξεκινήσουν οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνάντησης του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής οι οποιες θα ολοκληρωθουν την Κυριακή,3 Απριλίου,στις 11.00
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
''Η Ελλάδα βαδίζει κατ'ευθείαν στη χρεωκοπία''-δήλωση Α.Αλαβάνου στη Θεσ/νίκη
 |
| φωτο αρχείου |
πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ/ΑΠΕ
Ξέρουμε με ποια λογική και σκοπιμότητα γίνονται οι εκτιμήσεις της ελληνικής οικονομίας από ξένους οίκους αξιολόγησης, αλλά από την άλλη πλευρά συμπίπτουν με όλες τις αναλύσεις των οικονομικών εφημερίδων της Ευρώπης και των ΗΠΑ, τόνισε ο Αλέκος Αλαβάνος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ενα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Ποίηση,θέατρο,βίωμα στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν,ο Ιάκωβος Καμπανέλλης τα είπε ολα για την νεοελληνική πραγματικότητα μεσα απο το πλούσιο εργο του,το οποιο βραβεύτηκε,ευτυχώς,οσο ηταν εν ζωή και μάλιστα με πολλά βραβεία.ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ βραβειο το πήρε απο τον ελληνικό λαό που λάτρεψε την ποιηση του,που εγινε τραγούδι απο τον Θεοδωράκη τον Ξαρχάκο και άλλους,απο τα συγκλονιστικα, στην αλήθεια τους ,θεατρικά του εργα.Πρωτοστάτης και πρωτεργάτης του νεοελληνικού θεάτρου.
Ειδαμε τα θεατρικά του εργα,''κολλήσαμε''στο ''Μεγάλο μας Τσίρκο'',κλάψαμε στην ''Αυλη των θαυμάτων'',τραγουδήσαμε ''τις κοπέλλες του Μπέλσεν''..........συγκινηθήκαμε με τη ''Στέλλα''....αυτα ειναι ανεξίτηλα ίχνη στις ψυχές και τον πολιτισμό μας.Ανθρωποι,δημιουργοί σαν τον Καμπανέλλη αφήνουν πραγματικό ΚΕΝΟ.Παρότι πέθανε ,σήμερα,πλήρης ημερών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
Εκδήλωση του Μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής στην Πάτρα-Ε.Σωτηρίου
Δευτέρα 28/3/11:Ομιλία της Ελένης Σωτηρίου στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τη στην Πάτρα εν όψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής.
Εκδήλωση του Μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής στην Πάτρα-Α.Αλαβάνος
Δευτέρα 28/3/11:Ομιλία του Αλέκου Αλαβάνου στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τη στην Πάτρα εν όψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής.
Επίσκεψη στο εργοτάξιο της Vinci
Δευτέρα 28/3/11:Επίσκεψη του Αλέκου Αλαβάνου και μελών της επιτροπής του "Μετώπου αλληλεγγύης και ανατροπής" Αχαϊας στο εργοτάξιο της Vinci στην εθνική οδό Πατρών-Κορίνθου και συνάντηση με τους εργαζομένους του σωματείου "Γαλαρία"
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011
Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011
Πανελλαδική Συνάντηση 2-3 Απριλίου 2011
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και ανατροπής θα πραγματοποιήσει την Πανελλαδική Συνάντησή του στις 2 και 3 Απρίλη στην Αθήνα στην ΑΣΟΕΕ στο αμφιθέατρο Αντωνιάδη.
Το Σάββατο οι εργασίες θα ξεκινήσουν από τις 11.00 το πρωί και θα διαρκέσουν όλη τη μέρα ενώ την Κυριακή η διαδικασία θα συνεχίστει από τις 11 ως το μεσημέρι.
Σάββατο 12 Μαρτίου 2011
Σχέδιο απόφασης με τις πολιτικές θέσεις του Μετώπου, προκειμένου να διαμορφωθεί το τελικό κείμενο εισήγησης για την Πανελλαδική Σύσκεψη
1.ΓΙΑ ΕΝΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Το πλήρες αδιέξοδο της πολιτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι πλέον σαφές. Ήδη στο επίκεντρο των συζητήσεων στα ηγετικά κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων.
Για τον μόνο που τίποτε δεν έχει αλλάξει είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία εμμένει με πάθος στις δεδομένες λύσεις της τρόικα.
Η κυβέρνηση έχει συνδεθεί τελικά με τα μεγάλα διεθνή συμφέροντα και έχει υποταχθεί πλήρως στα πιο ακραία στοιχεία του καπιταλισμού των αγορών και των τραπεζών. (με τις πιο επιθετικές στρατηγικές του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κατεστημένου.) Επιμένει στην Ελλάδα «πειραματόζωο» που πρώτη αυτή (στις πιο σκληρές επιλογές προκειμένου να δημιουργήσει το νέο «ελληνικό θαύμα». Η Ελλάδα πρώτη) καταφέρνει να διαλύσει πλήρως το όποιο κοινωνικό κράτος και να αποτελεί πλανητικό πρότυπο (ολυμπιακών διαστάσεων) για τις πιο επιθετικές στρατηγικές του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κατεστημένου.
Αυτό το διάστημα παρακολουθούμε διεργασίες για το ευρωομόλογο, την αγορά μέρους του χρέους από την δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλότερες τιμές από την ονομαστική τους αξία, τη συμμετοχή των ιδιωτών κατόχων ομολόγων στο κόστος μιας αναδιοργάνωσης, τη διαγραφή κάποιου μέρους του χρέους. Αν όλα αυτά γίνονταν στη βάση μιας πλήρους ανατροπής στις ευρωπαϊκές πολιτικές της αναγνώρισης των ευρωπαϊκών ευθυνών για το χάσμα κέντρου – περιφέρειας και για την αρνητική επίδραση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης στα δημόσια οικονομικά χωρών όπως η Ελλάδα, στη βάση της αλληλεγγύης και χωρίς δεσμεύσεις και όρους επιβολής μιας μόνιμης πολιτικής λιτότητας, θα μπορούσαν ενδεχομένως να διευκολύνουν την κατάσταση.
Οι κινήσεις αυτές γίνονται με κεντρικό άξονα τη διασφάλιση της λειτουργίας των αγορών, αποσκοπούν στην επ’ αόριστον επιβολή των πολιτικών του Συμφώνου Σταθερότητας, την προώθηση ενός ακόμη Συμφώνου, αυτού της Ανταγωνιστικότητας, με απαίτηση μάλιστα συνταγματικής κατοχύρωσής του και κεντρικό στοιχείο όχι απλώς την μεγάλη επιδείνωση στις σχέσεις της εργασίας με το κεφάλαιο, αλλά την ανάδειξη ενός νέου κοινωνικού μοντέλου του ευρωπαϊκού καπιταλισμού με πλήρη εξάλειψη του κράτους πρόνοιας. Είναι κατηγορηματικά αποδοκιμαστέες, απορριπτέες και καταδικαστέες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η αριστερά κι ακόμη περισσότερο μια πλατειά μετωπική λαϊκή συμπαράταξη, χρειάζεται να προβάλλει, με διλημματικό τρόπο, απέναντι στις επιλογές του δικομματισμού, το δικό της πρόγραμμα στήριξης των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, δίκαιο, ριζοσπαστικό και υλοποιήσιμο. Κεντρικοί αρμοί μπορεί να είναι :
Για τον μόνο που τίποτε δεν έχει αλλάξει είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία εμμένει με πάθος στις δεδομένες λύσεις της τρόικα.
Η κυβέρνηση έχει συνδεθεί τελικά με τα μεγάλα διεθνή συμφέροντα και έχει υποταχθεί πλήρως στα πιο ακραία στοιχεία του καπιταλισμού των αγορών και των τραπεζών. (με τις πιο επιθετικές στρατηγικές του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κατεστημένου.) Επιμένει στην Ελλάδα «πειραματόζωο» που πρώτη αυτή (στις πιο σκληρές επιλογές προκειμένου να δημιουργήσει το νέο «ελληνικό θαύμα». Η Ελλάδα πρώτη) καταφέρνει να διαλύσει πλήρως το όποιο κοινωνικό κράτος και να αποτελεί πλανητικό πρότυπο (ολυμπιακών διαστάσεων) για τις πιο επιθετικές στρατηγικές του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κατεστημένου.
Αυτό το διάστημα παρακολουθούμε διεργασίες για το ευρωομόλογο, την αγορά μέρους του χρέους από την δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλότερες τιμές από την ονομαστική τους αξία, τη συμμετοχή των ιδιωτών κατόχων ομολόγων στο κόστος μιας αναδιοργάνωσης, τη διαγραφή κάποιου μέρους του χρέους. Αν όλα αυτά γίνονταν στη βάση μιας πλήρους ανατροπής στις ευρωπαϊκές πολιτικές της αναγνώρισης των ευρωπαϊκών ευθυνών για το χάσμα κέντρου – περιφέρειας και για την αρνητική επίδραση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης στα δημόσια οικονομικά χωρών όπως η Ελλάδα, στη βάση της αλληλεγγύης και χωρίς δεσμεύσεις και όρους επιβολής μιας μόνιμης πολιτικής λιτότητας, θα μπορούσαν ενδεχομένως να διευκολύνουν την κατάσταση.
Οι κινήσεις αυτές γίνονται με κεντρικό άξονα τη διασφάλιση της λειτουργίας των αγορών, αποσκοπούν στην επ’ αόριστον επιβολή των πολιτικών του Συμφώνου Σταθερότητας, την προώθηση ενός ακόμη Συμφώνου, αυτού της Ανταγωνιστικότητας, με απαίτηση μάλιστα συνταγματικής κατοχύρωσής του και κεντρικό στοιχείο όχι απλώς την μεγάλη επιδείνωση στις σχέσεις της εργασίας με το κεφάλαιο, αλλά την ανάδειξη ενός νέου κοινωνικού μοντέλου του ευρωπαϊκού καπιταλισμού με πλήρη εξάλειψη του κράτους πρόνοιας. Είναι κατηγορηματικά αποδοκιμαστέες, απορριπτέες και καταδικαστέες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η αριστερά κι ακόμη περισσότερο μια πλατειά μετωπική λαϊκή συμπαράταξη, χρειάζεται να προβάλλει, με διλημματικό τρόπο, απέναντι στις επιλογές του δικομματισμού, το δικό της πρόγραμμα στήριξης των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, δίκαιο, ριζοσπαστικό και υλοποιήσιμο. Κεντρικοί αρμοί μπορεί να είναι :
- Η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους στα πλαίσια μιας αναδιαπραγμάτευσής του.
- Η δημιουργία ενός μεγάλου εθνικού – κρατικού τραπεζικού φορέα. Ο δημόσιος έλεγχος και η εθνικοποίηση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.
- Η κατάλυση του υπάρχοντος κρατικό – κομματικού τομέα της διαφθοράς. Η χρησιμοποίηση ενός νέου πραγματικού δημόσιου – κοινωνικού, συλλογικού, διαφανούς, ελεγχόμενου – ως κινητήρα για μια πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης.
- Η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους και όλων των Δημόσιων Οικονομικών ώστε να προσδιορισθεί το μη αποδεκτό τμήμα του χρέους.
- Η δημιουργία ενός Κοινωνικού Κράτους, ως δικαιώματος του κόσμου της εργασίας και ως βασικού εργαλείου για την αποκατάσταση της ζήτησης, για την αναζωογόνηση της οικονομίας.
- Η προσαρμογή των δημόσιων οικονομικών – εσόδων και δαπανών – στις παραπάνω προτεραιότητες με διακριτά στοιχεία την μεγάλη μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς, την φορολογία του μεγάλου πλούτου, την απαγόρευση της ανώνυμης επιχειρηματικής δραστηριότητας μέσω offshore εταιριών. Την ουσιαστική φορολόγηση των χρηματιστηριακών και τραπεζικών συναλλαγών καθώς και της επιχειρηματικής εκκλησιαστικής δραστηριότητας.
- Η αναγέννηση των δημοκρατικών θεσμών που έχουν ποδοπατηθεί από τις υπαγορεύσεις της τρόικα.
- Η κοινωνική συμμετοχή στον έλεγχο και τον σχεδιασμό της οικονομίας, η συγκρότηση θεσμών και οργάνων λαϊκού και εργατικού ελέγχου.
- Η συμμετοχή στις διαδικασίες ευρωπαϊκής ή παγκόσμιας συνεργασίας όχι με όρους καταναγκασμού, όπως σήμερα αλλά με όρους δημοκρατίας, αλληλεγγύης, ισότητας, αλληλοσεβασμού.
- ΟΙ διεθνείς συμμαχίες και πολιτικές τομές, αναγκαίες σε ένα πλαίσιο πολλαπλών και αντιφατικών γεωστρατηγικών αναδιατάξεων, όπως οι αυταρχικές μεταλλάξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η ενίσχυση της ισχύος των ανεξέλεγκτων τοκογλυφικών αγορών, η άνοδος νέων κέντρων δύναμης στην Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία, οι εξεγέρσεις στον μεσογειακό χώρο.
2.ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΜΠΟΥ
Κεντρικό – και περίπλοκο- ζήτημα στην εφαρμογή μιας εναλλακτικής πορείας της χώρας είναι η σχέση της με την ευρωζώνη και γενικότερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα οικονομικής αναγέννησης και κοινωνικής προστασίας είναι σαφές ότι είναι εντελώς αδύνατο να υπάρξει στα πλαίσια της ζώνης του ευρώ, με την Ενιαία Εσωτερική Αγορά που από το 1992 συνεχώς οξύνει το χάσμα κέντρου – περιφέρειας με το Σύμφωνο Σταθερότητας και πολύ περισσότερο με τις ακόμα πιο αρνητικές και δεσμευτικές μεταλλάξεις του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας της κυβέρνησης Μέρκελ που έχουν γίνει ήδη αποδεκτές από ολόκληρη την Ευρωζώνη και προβλέπουν ρήτρες σκληρών οικονομικών ποινών και αποκλεισμών και συνταγματική κατοχύρωση των περιθωρίων του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους.
Η ύπαρξη εθνικού νομίσματος δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως φόβητρο. Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Δανία, η Σουηδία, η Πολωνία αλλά και εκτός, όπως η Ελβετία η Νορβηγία κλπ, διαθέτοντας δικό τους νόμισμα και μέσω αυτού τη δυνατότητα δικής τους νομισματικής πολιτικής και πολιτικής επιτοκίων, αντεπεξήλθαν πολύ καλύτερα στις προκλήσεις της διεθνούς κρίσης από ότι οι χώρες της Ευρωζώνης.
Ουδέτερα νομίσματα δεν υπάρχουν. Ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, που θα έκφραζε και στη νομισματική σφαίρα πολιτικές ισότιμης συνεργασίας, απασχόλησης, σύγκλισης κέντρου και περιφέρειας, πορείας προς τον σοσιαλισμό θα αποτελούσε ένα μεγάλο βήμα προόδου. Ένα ευρώ, όπως σήμερα, που θέτει ως θεμελιώδη υπαρξιακή του ταυτότητα την πλήρη κυριαρχία των αγορών και την πλήρη κατάλυση του Κοινωνικού Κράτους είναι θανατική καταδίκη της εργασίας.
Ένα μέτωπο του λαού, που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας, οφείλει να θέσει με αποφασιστικότητα και συνέπεια και κυρίως ως προτεραιότητα, το εναλλακτικό του πρόγραμμα, που προσδιορίζεται από συντεταγμένες εντελώς εκτός του Συμφώνου Σταθερότητας. Οφείλει, επίσης, να συντονίζει τη δράση του με τις αριστερές δυνάμεις στις άλλες χώρες για μεγάλες αλλαγές σε όλη την Ευρώπη. Στο βαθμό όμως που, όπως φαίνεται σήμερα, δεν υπάρχουν εύκολα τέτοια αποτελέσματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο δρόμος για τη διάσωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων περνάει μέσα από τη σύγκρουση με το Σύμφωνο Σταθερότητας, το νέο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και με τις αρνητικές επιπτώσεις της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς στο εμπορικό ισοζύγιο και το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της χώρας μας και των άλλων χωρών της Περιφέρειας.
Μέσα, βέβαια, στο ευρωπαϊκό τοπίο με τις ακραίες ανισομετρίες, διαδικασίες ρήξης και ανατροπής σε ένα από τους αδύναμους κρίκους, όπως η Ελλάδα έχουν τη δυνατότητα, και πρέπει να επιδιωχθεί να γενικευθούν. Μια τέτοια εξέλιξη εν τω γίγνεσθαι παρακολουθούμε στον αραβικό κόσμο.
Σε συνθήκες ασταθούς ισορροπίας, πολλαπλών και αντιφατικών μεταβλητών και πλήρους ρευστότητας για τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να είναι απολύτως προβλέψιμο αν η σύγκρουση με τον πυρήνα των πολιτικών της Ευρωζώνης θα φέρει και σε ποιο βαθμό ανακατατάξεις και μετατοπίσεις στις ευρωπαϊκές πολιτικές, που θα καθιστούσαν εφικτό, ενώ σήμερα είναι ανέφικτο, ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
Με αυτή την έννοια, η συμμετοχή στην ευρωζώνη, το ευρώ δεν αποτελεί ταμπού. Και στην περίπτωση που, όπως γίνεται σήμερα, από το ευρωπαϊκό κατεστημένο απέναντι σε ένα λαό που είναι έτοιμος να στηρίξει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα τεθεί το δίλημμα: ευρώ ή κοινωνικό κράτος, η επιλογή χωρίς δισταγμό θα είναι το δεύτερο.
Κεντρικό – και περίπλοκο- ζήτημα στην εφαρμογή μιας εναλλακτικής πορείας της χώρας είναι η σχέση της με την ευρωζώνη και γενικότερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα οικονομικής αναγέννησης και κοινωνικής προστασίας είναι σαφές ότι είναι εντελώς αδύνατο να υπάρξει στα πλαίσια της ζώνης του ευρώ, με την Ενιαία Εσωτερική Αγορά που από το 1992 συνεχώς οξύνει το χάσμα κέντρου – περιφέρειας με το Σύμφωνο Σταθερότητας και πολύ περισσότερο με τις ακόμα πιο αρνητικές και δεσμευτικές μεταλλάξεις του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας της κυβέρνησης Μέρκελ που έχουν γίνει ήδη αποδεκτές από ολόκληρη την Ευρωζώνη και προβλέπουν ρήτρες σκληρών οικονομικών ποινών και αποκλεισμών και συνταγματική κατοχύρωση των περιθωρίων του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους.
Η ύπαρξη εθνικού νομίσματος δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως φόβητρο. Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Δανία, η Σουηδία, η Πολωνία αλλά και εκτός, όπως η Ελβετία η Νορβηγία κλπ, διαθέτοντας δικό τους νόμισμα και μέσω αυτού τη δυνατότητα δικής τους νομισματικής πολιτικής και πολιτικής επιτοκίων, αντεπεξήλθαν πολύ καλύτερα στις προκλήσεις της διεθνούς κρίσης από ότι οι χώρες της Ευρωζώνης.
Ουδέτερα νομίσματα δεν υπάρχουν. Ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, που θα έκφραζε και στη νομισματική σφαίρα πολιτικές ισότιμης συνεργασίας, απασχόλησης, σύγκλισης κέντρου και περιφέρειας, πορείας προς τον σοσιαλισμό θα αποτελούσε ένα μεγάλο βήμα προόδου. Ένα ευρώ, όπως σήμερα, που θέτει ως θεμελιώδη υπαρξιακή του ταυτότητα την πλήρη κυριαρχία των αγορών και την πλήρη κατάλυση του Κοινωνικού Κράτους είναι θανατική καταδίκη της εργασίας.
Ένα μέτωπο του λαού, που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας, οφείλει να θέσει με αποφασιστικότητα και συνέπεια και κυρίως ως προτεραιότητα, το εναλλακτικό του πρόγραμμα, που προσδιορίζεται από συντεταγμένες εντελώς εκτός του Συμφώνου Σταθερότητας. Οφείλει, επίσης, να συντονίζει τη δράση του με τις αριστερές δυνάμεις στις άλλες χώρες για μεγάλες αλλαγές σε όλη την Ευρώπη. Στο βαθμό όμως που, όπως φαίνεται σήμερα, δεν υπάρχουν εύκολα τέτοια αποτελέσματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο δρόμος για τη διάσωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων περνάει μέσα από τη σύγκρουση με το Σύμφωνο Σταθερότητας, το νέο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και με τις αρνητικές επιπτώσεις της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς στο εμπορικό ισοζύγιο και το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της χώρας μας και των άλλων χωρών της Περιφέρειας.
Μέσα, βέβαια, στο ευρωπαϊκό τοπίο με τις ακραίες ανισομετρίες, διαδικασίες ρήξης και ανατροπής σε ένα από τους αδύναμους κρίκους, όπως η Ελλάδα έχουν τη δυνατότητα, και πρέπει να επιδιωχθεί να γενικευθούν. Μια τέτοια εξέλιξη εν τω γίγνεσθαι παρακολουθούμε στον αραβικό κόσμο.
Σε συνθήκες ασταθούς ισορροπίας, πολλαπλών και αντιφατικών μεταβλητών και πλήρους ρευστότητας για τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να είναι απολύτως προβλέψιμο αν η σύγκρουση με τον πυρήνα των πολιτικών της Ευρωζώνης θα φέρει και σε ποιο βαθμό ανακατατάξεις και μετατοπίσεις στις ευρωπαϊκές πολιτικές, που θα καθιστούσαν εφικτό, ενώ σήμερα είναι ανέφικτο, ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
Με αυτή την έννοια, η συμμετοχή στην ευρωζώνη, το ευρώ δεν αποτελεί ταμπού. Και στην περίπτωση που, όπως γίνεται σήμερα, από το ευρωπαϊκό κατεστημένο απέναντι σε ένα λαό που είναι έτοιμος να στηρίξει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα τεθεί το δίλημμα: ευρώ ή κοινωνικό κράτος, η επιλογή χωρίς δισταγμό θα είναι το δεύτερο.
3.ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής έχει εδώ και μήνες θέσει το θέμα της άμεσης απομάκρυνσης της κυβέρνησης Παπανδρέου. Είναι επιτακτικό για τον τόπο να απαλλαγεί χωρίς καθυστέρηση από την κυβέρνηση που επιχειρεί να εγκαινιάσει μια περίοδο κοινωνικού σκότους όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. Παράλληλα να προχωρήσει ο καταλογισμός και η ονομαστικοποίηση πολιτικών ευθυνών για τη σημερινή κρίση.
Το κάναμε αυτό γνωρίζοντας την αχίλλειο πτέρνα : Την έλλειψη των πολιτικών προϋποθέσεων για την ανάδειξη ενός μετωπικού σχηματισμού ριζοσπαστικής συνεργασίας που θα διεκδικούσε να αποτελέσει την εναλλακτική λύση. Έχουμε συναίσθηση για τις παγίδες που ελλοχεύουν, όπως της δικομματικής εναλλαγής μέσα στα πλαίσια του συστήματος ή διαφόρων μορφών κυβερνήσεων μεγάλων συνασπισμών, ενδεχομένως και με τη συμμετοχή τμημάτων της ιστορικής αριστεράς.
Πιστεύουμε όμως πως σε συνθήκες παλλαϊκής κινητοποίησης είναι δυνατόν μέσα σε ένα πυκνό χρόνο, να αναδειχθούν με ταχύτητα εναλλακτικές λύσεις, παρότι δεν υπάρχει αρκετή προπαρασκευή.
Οι εντελώς ιδιότυπες συνθήκες, μέσα στις οποίες διακυβεύεται η οικοδόμηση ή η αποδόμηση ενός νέου βάρβαρου μοντέλου ευρωπαϊκής κοινωνίας για τη χώρα, απαιτούν μια νέα αντίληψη στην προσέγγιση του θέματος «εκλογές» σε σύγκριση με ό,τι είχε γίνει σε προηγούμενες αναμετρήσεις.
Μέχρι τώρα μπροστά στη προοπτική εκλογικής αναμέτρησης, χαρακτηριστικό στοιχείο ήταν η επιδίωξη ευκαιριακών εκλογικών διευρύνσεων και κεντρικός στόχος η βελτίωση των ποσοστών ή ο ανταγωνισμός με άλλες δυνάμεις της αριστεράς μέσα σε ένα πολιτικό τοπίο όπου δεν φαινόταν ότι μπορούσε να δεχθεί καίριο πλήγμα η υπεροχή του δικομματισμού.
Σήμερα σε συνθήκες, όχι ακόμα υποκειμενικά, αλλά εκ των πραγμάτων διλημματικές για την κοινωνία, τα θέματα τίθενται αλλιώς και διαμορφώνονται άλλες προτεραιότητες για τις εκλογές:
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής έχει εδώ και μήνες θέσει το θέμα της άμεσης απομάκρυνσης της κυβέρνησης Παπανδρέου. Είναι επιτακτικό για τον τόπο να απαλλαγεί χωρίς καθυστέρηση από την κυβέρνηση που επιχειρεί να εγκαινιάσει μια περίοδο κοινωνικού σκότους όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. Παράλληλα να προχωρήσει ο καταλογισμός και η ονομαστικοποίηση πολιτικών ευθυνών για τη σημερινή κρίση.
Το κάναμε αυτό γνωρίζοντας την αχίλλειο πτέρνα : Την έλλειψη των πολιτικών προϋποθέσεων για την ανάδειξη ενός μετωπικού σχηματισμού ριζοσπαστικής συνεργασίας που θα διεκδικούσε να αποτελέσει την εναλλακτική λύση. Έχουμε συναίσθηση για τις παγίδες που ελλοχεύουν, όπως της δικομματικής εναλλαγής μέσα στα πλαίσια του συστήματος ή διαφόρων μορφών κυβερνήσεων μεγάλων συνασπισμών, ενδεχομένως και με τη συμμετοχή τμημάτων της ιστορικής αριστεράς.
Πιστεύουμε όμως πως σε συνθήκες παλλαϊκής κινητοποίησης είναι δυνατόν μέσα σε ένα πυκνό χρόνο, να αναδειχθούν με ταχύτητα εναλλακτικές λύσεις, παρότι δεν υπάρχει αρκετή προπαρασκευή.
Οι εντελώς ιδιότυπες συνθήκες, μέσα στις οποίες διακυβεύεται η οικοδόμηση ή η αποδόμηση ενός νέου βάρβαρου μοντέλου ευρωπαϊκής κοινωνίας για τη χώρα, απαιτούν μια νέα αντίληψη στην προσέγγιση του θέματος «εκλογές» σε σύγκριση με ό,τι είχε γίνει σε προηγούμενες αναμετρήσεις.
Μέχρι τώρα μπροστά στη προοπτική εκλογικής αναμέτρησης, χαρακτηριστικό στοιχείο ήταν η επιδίωξη ευκαιριακών εκλογικών διευρύνσεων και κεντρικός στόχος η βελτίωση των ποσοστών ή ο ανταγωνισμός με άλλες δυνάμεις της αριστεράς μέσα σε ένα πολιτικό τοπίο όπου δεν φαινόταν ότι μπορούσε να δεχθεί καίριο πλήγμα η υπεροχή του δικομματισμού.
Σήμερα σε συνθήκες, όχι ακόμα υποκειμενικά, αλλά εκ των πραγμάτων διλημματικές για την κοινωνία, τα θέματα τίθενται αλλιώς και διαμορφώνονται άλλες προτεραιότητες για τις εκλογές:
- Η ικανότητα επικοινωνίας με μια κοινωνία σε σύγχυση, που αποστασιοποιείται όμως με ταχύτητα από το πολιτικό σύστημα όπως έδειξε και η πρόσφατη μεγάλη αποχή από τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
- Το αντίκρυσμα του εκλογικού σχήματος σε πραγματικές και αναπτυσσόμενες κινηματικές διαδικασίες.
- Η ικανότητα έκφρασης του πραγματικά καινούριου σε πρόσωπα και ιδέες σε σχέση με το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα αλλά και τη συμβατική θέση της αριστεράς μέσα σε αυτό.
- Η δυνατότητα πέρα από το νέο πρόγραμμα να εκφράζονται και διαφορετικές αξίες, σε σύγκρουση με τους παρακμιακούς κώδικες του συστήματος. Κάτι που αποκλείει την ευκαιριακότητα, αντιληπτή από μεγάλο μέρος της κοινωνίας, και απαιτεί προσεγγίσεις και πρακτικές ουσίας.
- Η κομβική σημασία της συμμετοχής της νέας γενιάς.
- Η δυνατότητα επεξεργασίας μιας προοδευτικής αριστερής λύσης στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας και η συγκρότηση, με πυρήνα όλες τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και με τη συμμετοχή της ριζοσπαστικής οικολογίας και των δυνάμεων που διαφοροποιούνται οριστικά από τις επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, μιας νέας λαϊκής πλειοψηφίας ικανής να οδηγήσει στην ήττα του νεοφιλελευθερισμού και των επιλογών του.
Μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής:Επτά σημείαγια ένα ανοικτό δημοκρατικό οργανωτικό σχέδιο
Πανελλαδική Συνάντηση 2-3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
1. Κανόνες λειτουργίας
Το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» αποτελεί πρωτοβουλία για την συγκρότηση ενός πλατειού ριζοσπαστικού μετώπου. Ιδρυτικά του μέλη είναι οργανώσεις και πρόσωπα προερχόμενα από την ριζοσπαστική αριστερά, τον σοσιαλιστικό χώρο, την αυτοδιοίκηση, οικολογικές οργανώσεις, κινήματα.
Παρότι δεν αποτελεί κόμμα ή οργάνωση, αλλά συνάντηση συλλογικοτήτων – κινημάτων- προσώπων είναι απαραίτητοι κανόνες λειτουργίας που θα εξασφαλίζουν ανεμπόδιστα τη δημοκρατική συμμετοχή όσων το στηρίζουν και θα ενισχύουν την ικανότητα για να πετύχει το στόχο του, τη συνάντηση ευρύτατων και διαφορετικών δυνάμεων για την ανατροπή και τη ριζοσπαστική αλλαγή.
Οι ρυθμίσεις αυτές ανταποκρίνονται στη σημερινή μεταβατική κατάσταση του ΜΑΑ και την ίδια στιγμή φιλοδοξούν να λειτουργήσουν ως κατάθεση ιδεών για το πλατύ λαϊκό μέτωπο, στο οποίο θα μπορούσε να ενσωματωθεί το ΜΑΑ.
Είναι ένα ανοικτό δημοκρατικό σχέδιο, σε συνεχή εξέλιξη.
2. Η συμμετοχή στο ΜΑΑ
Μέλη του ΜΑΑ είναι πολίτες και συλλογικότητες – κόμματα, οργανώσεις, σύλλογοι, αυτοδιοικητικά σχήματα, περιβαλλοντικές ομάδες, έντυπα, πολιτιστικοί όμιλοι κ.ά.
Για να συμμετέχει κάποιος στο ΜΑΑ πρέπει να αποδέχεται τους κεντρικούς πολιτικούς στόχους και πρωτοβουλίες του και τους κανόνες λειτουργίας του, να ενεργοποιείται σε κάποια κίνηση του και να έχει πληρώσει τη συνδρομή στο ΜΑΑ και το Ταμείο Αλληλεγγύης που δημιουργεί το ΜΑΑ. Κάθε μέλος έχει την κάρτα του.
Ένα μέλος δεν αποκλείεται να ανήκει σε κόμμα ή οργάνωση, ακόμη και όταν ο φορέας του δεν συμμετέχει στο ΜΑΑ, αρκεί να συμφωνεί με τις θέσεις του.
3. Η Πανελλαδική Συνάντηση
Για τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις του ΜΑΑ συγκαλείται η Πανελλαδική του Συνάντηση. Θέματά της: Απολογισμός – Προγραμματισμός – Εκλογή Συντονιστικού. Γίνεται μια φορά το χρόνο. Γίνεται επίσης σε έκτακτες περιπτώσεις.
Οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνάντησης λαμβάνονται με ενισχυμένη πλειοψηφία: 3 / 4 του σώματος. Κάθε φυσικό πρόσωπο μέλος του ΜΑΑ διαθέτει μια ψήφο.
Τα ίδια ποσοστά και κανόνες ισχύουν για όλα τα όργανα του ΜΑΑ.
Τα πρακτικά της Πανελλαδικής Συνάντησης είναι προσβάσιμα σε όποιο μέλος τα ζητήσει.
4. Η Συνέλευση
Τέσσερις φορές το χρόνο συνεδριάζει η Συνέλευση που απαρτίζεται από αντιπροσώπους από κάθε τοπική επιτροπή σε πανελλαδική κλίμακα και από κάθε συλλογικότητα που συμμετέχει, καθώς και από τα μέλη του Πανελλαδικού Συντονιστικού.
Η Συνέλευση αυτή διαμορφώνει τρίμηνο πρόγραμμα πρωτοβουλιών και απαντά στα επίκαιρα πολιτικά προβλήματα.
5. Το Συντονιστικό
Η Πανελλαδική Συνάντηση αναδεικνύει το Συντονιστικό του Μετώπου που αντιμετωπίζει τα τρέχοντα ζητήματα πολιτικής δράσης και πρωτοβουλιών. Προσωρινά και πειραματικά για το πρώτο Συντονιστικό προτείνεται :
- Να έχει 11 μέλη
- Να αποτελείται από ένα εκπρόσωπο από κάθε συλλογικότητα που εντάσσεται στο ΜΑΑ (3-5 μέλη) και από 6-8 μέλη που εκλέγονται σε ενιαίο ψηφοδέλτιο από όλους τους συμμετέχοντες στην Πανελλαδική Συνάντηση. Είναι σημαντικό να εκπροσωπούνται στο συντονιστικό η περιφέρεια και η νεολαία.
- Να έχει τη δυνατότητα σε περίπτωση νέων συμμετοχών ή νέων δράσεων να διευρυνθεί με μέχρι 3 μέλη.
- Η διάρκεια του προβλέπεται να είναι μέχρι το φθινόπωρο του 2011, οπότε σε έκτακτη πανελλαδική συνάντηση θα γίνει αξιολόγηση της μέχρι τότε πορείας του ΜΑΑ και θα αποφασισθεί ο μόνιμος τρόπος εκλογής του Συντονιστικού.
Στο Συντονιστικό καμία συνιστώσα δεν μπορεί να έχει πάνω από 30%. Όλες οι συνεδριάσεις είναι ανοικτές.
6. Τοπικές Επιτροπές
Το ΜΑΑ δικτυώνεται σε τοπικές επιτροπές σε πανελλαδικό επίπεδο και σε θεματικές επιτροπές. Κάθε τοπική επιτροπή θα έχει τουλάχιστον 10 μέλη.
Σε αυτή τη φάση της εκκίνησης, αλλά και στην πορεία, θα αξιοποιηθεί η αυτενέργεια, πρωτοβουλία, επινοητικότητα και έμπνευση για την δημιουργική οικοδόμηση του Μετώπου.
7. Η κουλτούρα του αλληλοσεβασμού.
Η συγκρότηση του ΜΑΑ στηρίζεται σε μια κουλτούρα αλληλεγγύης, συντροφικότητας, ειλικρίνειας, αλληλοσεβασμού, δημοκρατίας.
Στη βάση αυτή επιδιώκει να λειτουργήσει. Στην ίδια βάση στηρίζονται και οι επικοινωνιακές δικτυώσεις μεταξύ των μελών, με νέες ρυθμίσεις που θα παίρνουν υπόψη τη μέχρι σήμερα εμπειρία.
Αθήνα, 10/3/2011
1. Κανόνες λειτουργίας
Το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» αποτελεί πρωτοβουλία για την συγκρότηση ενός πλατειού ριζοσπαστικού μετώπου. Ιδρυτικά του μέλη είναι οργανώσεις και πρόσωπα προερχόμενα από την ριζοσπαστική αριστερά, τον σοσιαλιστικό χώρο, την αυτοδιοίκηση, οικολογικές οργανώσεις, κινήματα.
Παρότι δεν αποτελεί κόμμα ή οργάνωση, αλλά συνάντηση συλλογικοτήτων – κινημάτων- προσώπων είναι απαραίτητοι κανόνες λειτουργίας που θα εξασφαλίζουν ανεμπόδιστα τη δημοκρατική συμμετοχή όσων το στηρίζουν και θα ενισχύουν την ικανότητα για να πετύχει το στόχο του, τη συνάντηση ευρύτατων και διαφορετικών δυνάμεων για την ανατροπή και τη ριζοσπαστική αλλαγή.
Οι ρυθμίσεις αυτές ανταποκρίνονται στη σημερινή μεταβατική κατάσταση του ΜΑΑ και την ίδια στιγμή φιλοδοξούν να λειτουργήσουν ως κατάθεση ιδεών για το πλατύ λαϊκό μέτωπο, στο οποίο θα μπορούσε να ενσωματωθεί το ΜΑΑ.
Είναι ένα ανοικτό δημοκρατικό σχέδιο, σε συνεχή εξέλιξη.
2. Η συμμετοχή στο ΜΑΑ
Μέλη του ΜΑΑ είναι πολίτες και συλλογικότητες – κόμματα, οργανώσεις, σύλλογοι, αυτοδιοικητικά σχήματα, περιβαλλοντικές ομάδες, έντυπα, πολιτιστικοί όμιλοι κ.ά.
Για να συμμετέχει κάποιος στο ΜΑΑ πρέπει να αποδέχεται τους κεντρικούς πολιτικούς στόχους και πρωτοβουλίες του και τους κανόνες λειτουργίας του, να ενεργοποιείται σε κάποια κίνηση του και να έχει πληρώσει τη συνδρομή στο ΜΑΑ και το Ταμείο Αλληλεγγύης που δημιουργεί το ΜΑΑ. Κάθε μέλος έχει την κάρτα του.
Ένα μέλος δεν αποκλείεται να ανήκει σε κόμμα ή οργάνωση, ακόμη και όταν ο φορέας του δεν συμμετέχει στο ΜΑΑ, αρκεί να συμφωνεί με τις θέσεις του.
3. Η Πανελλαδική Συνάντηση
Για τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις του ΜΑΑ συγκαλείται η Πανελλαδική του Συνάντηση. Θέματά της: Απολογισμός – Προγραμματισμός – Εκλογή Συντονιστικού. Γίνεται μια φορά το χρόνο. Γίνεται επίσης σε έκτακτες περιπτώσεις.
Οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνάντησης λαμβάνονται με ενισχυμένη πλειοψηφία: 3 / 4 του σώματος. Κάθε φυσικό πρόσωπο μέλος του ΜΑΑ διαθέτει μια ψήφο.
Τα ίδια ποσοστά και κανόνες ισχύουν για όλα τα όργανα του ΜΑΑ.
Τα πρακτικά της Πανελλαδικής Συνάντησης είναι προσβάσιμα σε όποιο μέλος τα ζητήσει.
4. Η Συνέλευση
Τέσσερις φορές το χρόνο συνεδριάζει η Συνέλευση που απαρτίζεται από αντιπροσώπους από κάθε τοπική επιτροπή σε πανελλαδική κλίμακα και από κάθε συλλογικότητα που συμμετέχει, καθώς και από τα μέλη του Πανελλαδικού Συντονιστικού.
Η Συνέλευση αυτή διαμορφώνει τρίμηνο πρόγραμμα πρωτοβουλιών και απαντά στα επίκαιρα πολιτικά προβλήματα.
5. Το Συντονιστικό
Η Πανελλαδική Συνάντηση αναδεικνύει το Συντονιστικό του Μετώπου που αντιμετωπίζει τα τρέχοντα ζητήματα πολιτικής δράσης και πρωτοβουλιών. Προσωρινά και πειραματικά για το πρώτο Συντονιστικό προτείνεται :
- Να έχει 11 μέλη
- Να αποτελείται από ένα εκπρόσωπο από κάθε συλλογικότητα που εντάσσεται στο ΜΑΑ (3-5 μέλη) και από 6-8 μέλη που εκλέγονται σε ενιαίο ψηφοδέλτιο από όλους τους συμμετέχοντες στην Πανελλαδική Συνάντηση. Είναι σημαντικό να εκπροσωπούνται στο συντονιστικό η περιφέρεια και η νεολαία.
- Να έχει τη δυνατότητα σε περίπτωση νέων συμμετοχών ή νέων δράσεων να διευρυνθεί με μέχρι 3 μέλη.
- Η διάρκεια του προβλέπεται να είναι μέχρι το φθινόπωρο του 2011, οπότε σε έκτακτη πανελλαδική συνάντηση θα γίνει αξιολόγηση της μέχρι τότε πορείας του ΜΑΑ και θα αποφασισθεί ο μόνιμος τρόπος εκλογής του Συντονιστικού.
Στο Συντονιστικό καμία συνιστώσα δεν μπορεί να έχει πάνω από 30%. Όλες οι συνεδριάσεις είναι ανοικτές.
6. Τοπικές Επιτροπές
Το ΜΑΑ δικτυώνεται σε τοπικές επιτροπές σε πανελλαδικό επίπεδο και σε θεματικές επιτροπές. Κάθε τοπική επιτροπή θα έχει τουλάχιστον 10 μέλη.
Σε αυτή τη φάση της εκκίνησης, αλλά και στην πορεία, θα αξιοποιηθεί η αυτενέργεια, πρωτοβουλία, επινοητικότητα και έμπνευση για την δημιουργική οικοδόμηση του Μετώπου.
7. Η κουλτούρα του αλληλοσεβασμού.
Η συγκρότηση του ΜΑΑ στηρίζεται σε μια κουλτούρα αλληλεγγύης, συντροφικότητας, ειλικρίνειας, αλληλοσεβασμού, δημοκρατίας.
Στη βάση αυτή επιδιώκει να λειτουργήσει. Στην ίδια βάση στηρίζονται και οι επικοινωνιακές δικτυώσεις μεταξύ των μελών, με νέες ρυθμίσεις που θα παίρνουν υπόψη τη μέχρι σήμερα εμπειρία.
Αθήνα, 10/3/2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)